يكشنبه, ۸ دی ۱۳۹۲، ۰۸:۱۲ ق.ظ
Unknown
سرت که شلوغ باشد و فکرت که مشغول؛خطوط دلت هم اشغال می شود...
خودت را که در همهمه ی کارهای بی شمار روزمره و هیاهوی "برخی" مردمِ بی انصاف جامعه خسته کنی...
کم کم خودت را از یاد می بری!
خودفراموش، خــدافراموش می شود ...
یا خدافراموش خودفراموش؟!
نمی دانم از این دو که همیشه هم زمانند، کدامش علت است و کدامش معلول؛
نمی دانم ابتلائات نتیجه ی خود فراموشی و خدافراموشی است؟
یا خودفراموشی یکی از مجازات های خدافراموشی است؟
فقط می دانم خدافراموش که شوی، خستگی امانت را می برد!
فقط می دانم
هر چه هست، این دو یار جدانشدنی دست به دست هم داده اند تا نَــفـَسَم را ببرند ...
پ.ن:
ببـَری بار مسلمان و چو بارت ببرند/ بانگ و فریاد برآری که مسلمانی نیست؟!
۹۲/۱۰/۰۸