سه شنبه, ۴ مهر ۱۳۹۱، ۰۸:۰۵ ب.ظ
هیس س !
چــه ســرنـــوشـــتِ غـم انـگیزی
کـه کــــرمِ کوچـــکِ ابــــریــشــم
تمامِ عـمــر، قــفـس می بـــافـت
ولــی به فــکــرِ پــریــــدن بود ...!
خدا را شکر، آن قدر شجاعت دارم که بگویم اشتباه کردم.
که بخواهم راهِ غلطِ رفته را برگردم؛
اما ...
ترسم از اشتباهِ مجدد است...
"شجاعت یعنی این که بترسی؛ بلرزی، اما یک قدم برداری ! "
خدایا راه گم کرده ام،
به فریادم برس...
رهگذرم...اتفاقی خواندمت
دل نشین بود...
هر چند از دل تا واژه آن قدر حجاب ساخته ایم که مخاطب را به جان مطلب و مطلوب نرساند
هنریست برای خودش این پیوند "دل واژه"
یا علی
سلام بزرگوار. خوش آمدید. ممنون از لطفتان.